Къарол Артур
Къарол Артур (англ. æмæ валл. Arthur, ирл. Artur) уыд бриттаг таурæгъон фæтæг V æнусы. Уый ныддæрæн кодта саксæгты. У Британийы радзырдты сæйраг архайæг. Абоны бонмæ бæрæг нæу, Артур æцæгæй дæр цард æви нæ.
Ном[ивын | Бындур ивын]
Валлийаг ном «Arthur» æвæццæгæн фæзынди дыууæ дзырды иукæныны: «arth»-ы, кæцы нысан кæны «арс», «хъæбæтыр» æмæ «ythr»-ы, кæцы нысан кæны «тæссаг».
Абайты Васомæ гæсгæ ном «Arthur» фæзынди рагон аллон хуыцауы номæй «Артхурон».[кæцæй ист у?] Уырдыгæй дæр йæ номы ис "h"-дæмгæ.
Литературæ[ивын | Бындур ивын]
Рагон ратæдзæнтæ[ивын | Бындур ивын]
- Томас Мэлори. «Смерть Артура»
- Гальфрид Монмутский. «История королей Британии»
Статьятæ[ивын | Бындур ивын]
- Анджей Сапковский. «Мир короля Артура».
- Ладыгина О. М. Культура мифа: Книга для учащихся. — М.: Издательство НОУ «Полярная звезда», 2000. — 56 с.
- Борис Невский. Король на Все Времена. Артур и рыцари Круглого стола: от легенды к фэнтези. Журнал «Мир Фантастики».
- Статьи Линды А. Мэлкор о Луции Артории Касте, часть I и часть II
- М. К. Попова. Легенда о короле Артуре в культуре елизаветинской Англии // Миф в культуре Возрождения. — М.: Наука, 2003, с.294-300.
|
Ацы уац историйы тыххæй къæртт у, ома æрдæгцæттæ. Википедийæн баххуыс кæн æмæ ацы уац раст æмæ стырдæр скæн. |